ارزیابی بازآرایی بای / اولیگوکلونال ژن های ایمونوگلوبولین و گیرنده های لنفوسیت t در کودکان ایرانی مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد از نوع پیش سازهای b

سابقه و هدف: بازآرایی کلونال ژن های ایمونوگلوبولین و گیرنده لنفوسیت t در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد ممکن است به شکل منوکلونال، بای یا اولیگوکلونال باشد. با توجه به مشخص نبودن الگوی بای/ اولیگوکلونال در بیماران ایرانی مطالعه حاضر در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد از نوع پیش ساز های b انجام شد.روش بررسی: در مطالعه آینده نگر حاضر 140 بیمار با تشخیص b-precursor all برای مطالعه انتخاب شدند. پس از استخراج dna آزمایش pcr به منظور تکثیر منطقه خیلی متغیر igh، ig?،tcr-? tcr-?, (d?2-d?3 ,v?2-d?3) (v ? i ، v ? ii، v ?) با استفاده از پرایمرهای مشترک انجام شد. نمونه های روزهای 14، 28، 45، هفته دهم تا سه ماه، شش ماه و بیش از 6 ماه نیز از بیماران تهیه شد و روشهای زمان تشخیص برای این نمونه ها نیز انجام شد.یافته ها: 114 بیمار (5/90%) دارای بازآرایی کلونال در ژن igh با استفاده از پرایمرهای مشترک نواحی cdr-iii وcdr-i بودند (منوکلونال 8/57%، بای کلونال 9/34% و اولیگوکلونال 5/5%). الگوی کلونال ig?-kde در 59 بیمار ( 67%) وجود داشت (10% بای کلونال). بازآرایی کلونال tcr- ? شامل v ? i/v ? ii وv ? به ترتیب در 9/64% و 3/79% از بیماران وجود داشت (بای کلونال 5%). بازآرایی v ? ii شایعترین نوع (8/46%) بود. 47 (2/45%) و 11 (6/16%) نفر از بیماران به ترتیب دارای بازآراییv?2-d?3 (7/27% بای کلونال، 3/4% الیگوکلونال) و d?2-d?3 (یک بیمار با الگوی بای کلونال) بودند. تفاوت معنی داری بین دو گروه با بازآرایی منوکلونال و بای کلونال و نتایج پاسخ به درمان در روز 14، 28 و روز 45 تا یکسال پس از درمان وجود نداشت.نتیجه گیری: الگوی بای/ اولیگوکلونال در ژن های بازآرایی شده igh، tcr-?، tcr-? و ig? تقریبا مشابه گزارشهای قبلی است و از نظر پاسخ به درمان نیز اختلاف معنی داری تا زمان پیگیری بین دو گروه با بازآرایی منوکلونال و بای کلونال وجود نداشت.